Το σιτάρι είναι το σπουδαιότερο των σιτηρών

Η καλλιέργειά του συμβαδίζει με την εποχή που ο άνθρωπος επιχείρησε για πρώτη φορά να παράξει τρόφιμα, εδώ και περίπου 1.000 χρόνια.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλη παράδοση στην καλλιέργεια του σκληρού σιταριού και αυτό αποδεικνύεται από τους καρβουνισμένους σπόρους των νεολιθικών οικισμών Διμηνίου και Σέσκλου στο Βόλο. Οι αρχαίοι, αναγνωρίζοντας τη σημασία του ψωμιού, το αντιμετώπιζαν και το τιμούσαν σαν θεϊκό δώρο. Η αρχαία Αίγυπτος θεωρείται ο σιτοβολώνας του κόσμου και υπάρχουν μαρτυρίες ότι εκεί κατασκευάστηκε το πρώτο ψωμί. 

Κατά τον 5ο αιώνα πΧ. Και λόγω των εμπορικών επαφών Ελλάδας-Αιγύπτου ξεκίνησε η καλλιέργεια σιταριού στη χώρα μας με την Ελλάδα του Περικλή να αποτελεί παράλληλα το μεγαλύτερο εισαγωγέα σιτηρών του αρχαίου κόσμου. Το ψωμί στην αρχαία Ελλάδα κατείχε εξέχουσα θέση τόσο στη διατροφή όσο και τη θρησκεία. Η σπορά ξεκινούσε το Φθινόπωρο. Όταν τελείωνε, ο γεωργός περνούσε το χωράφι με σβάρνα-ξύλινο εργαλείο-, για να γίνει ο θερισμός πιο εύκολος. Ο θερισμός γινόταν τον Ιούνιο. Τον Ιούλιο οι αλωνάρηδες πετούσαν τα στάχυα σε ολόκληρη την επιφάνεια του αλωνιού και ακολουθούσε η διαδικασία του λιχνίσματος η οποία ήταν και αρκετά χρονοβόρα. Στο τέλος, έρχονταν η μεταφορά του καρπού στο σπίτι από όπου πήγαιναν στο μύλο για να αλεστεί και να γίνει αλεύρι.

Σήμερα, η παραγωγή του αλεύρου έχει αλλάξει μορφή. Πρόκειται για μια σύνθετη διαδικασία με πολλά διαφορετικά στάδια. Ξεκινάει με την προσεκτική επιλογή των δημητριακών καρπών, σιταριών ή άλλων, που θα αλεστούν και συνεχίζεται με τις πιο σύγχρονες μεθόδους άλεσης, ακολουθώντας πάντα τους αυστηρότερους ποιοτικούς ελέγχους που θα εξασφαλίσουν την ασφάλεια και την ποιότητα του αλεύρου. Μπορούν να παραχθούν ένα πλήθος διαφορετικών τύπων αλεύρου που εξαρτάται τόσο από τον ίδιο καρπό όσο και από τη διαδικασία που ακολουθείται κατά την άλεση.